Ekologiczno-poznawcze ścieżki i marszruty Karpackiego narodowego przyrodnego parku

 

 

 

Ekologiczno-poznawcza ścieżka

" Na g.Makowicu "

(Leśnictwo jamnianskie)

 Długość – 8 km. Wysokość nad poziomem morza: punkt początkowy – 550 m, końcowy – 984,5 м. Trwałość przejścia – 4 godziny.

Marszruta jest  wycieczką obserwacyjną w okolicach m.Jaremcze z schodzeniem na g.Makowica. Zaczyna się marszruta na terytorium leśnictwa Jamnianskiego.  Po ścieżce kamiennej idziemy przez las,  w którym przeważa buk. Oprócz buka spotykają się świerk, jodła. Stok (pochyłość) pasma górskiego zajęty łąkami, na których rośnie dernyna  białousa ( dial. psianka). Miejscami można spotkać niski kłujący krzaki jałowcu syberyjskiego.

Trawa – typowa dla strefy lasów bukowo-miesznych. Na skraju lasu spotyka się barwinek mały, który opiewany w twórczości Słowian, lud szukał w nim i lek. Jednak przez swoją jadowitość wykorzystowują ograniczono.

Roślinność, która spotyka się po marszrucie: arnika górska, astrancja duża, traunsztejner kulasty, zozuliniec plamysty, kosaryki czerepytczaste. Uwagę  zwracają kwiaty siwersii, dzwonków, korolicy.

W lesie bukowym mieszka dużo zwierząt, które żywią się nasieniem tego gatunku: sójka, orzechowka, dzik, myszy i inne Można zobaczyć salamandrę plamystą, trytonów.  Także możliwe spotkanie ze żmiją i żabą, jeleniem szlachetnym i z sarną europejską. Idąc pasmem górskim, wychodzimy na szczyt g.Magowica. W jasny słoneczny dzień ze szczytu odkrywa się widok prawie na cały terytorium parku narodowego. Sprawa – od zachodu – dolina rzeki Żonka, która bierze początek na stoku północnym  pasma górskiego Jawirnyk. Od południa –  dolina Prutu w okolicach w. Mykułyczyn.

Dalej – w południowej części panoramy – widnieją się szczyty masywa Czarnogórskiego.

Marszruta poznaczona, format znaka normalny. Kolory znaka: białe poziomowe paski, w centrum – pasek zielony.

 

Ekologiczno-poznawcza ścieżka

“ Żenec - Huk”

(Leśnictwo żeneckie)

 

Ekologiczno-poznawcza ścieżka “Żenec - Huk” prolega po zasadniczej drodzę  lasogospodarczego i przeciwpożarnego znaczenia, wzdłuż rzeki Żenec.  Długość marszruty –  4800 m.

Zaczyna się marszruta obok urządu  leśnictwa Żeneckiego na  wysokości 800m nad poziomem morza.

Od centralnej drogi, kiedy przejść przez podwieszoną kładkę i przejazd kolejowy, znajdujemy się w obejście leśnictwa Żeneckiego. W tym miejsce  zaczynają się jeszcze dwie marszruty turystyczne: ” Żenec - Chomiak ” i “ Żenec - Jawirnyk ”. Nidaleko są dwa źródła z czystą zimną  wodą i altanka, z której odkrywa się panorama na część w.Mykułyczyn – Pidlisniw.

Na odległości 200 m od marszruty z lewej strony jest staw, a z prawej, za mostem, rozmieszczone miejsce dla odpoczynku “ Żenec ”.  Na odległości 1000 m od  drewnianej kaszycy (przegródka) na  rz.Żenec słyszeć szum małego wodospadu (wysokość - 1,5 m.) Za nim, na brzegu – malownicza polana, gdzie można odpocząć (nazywają ją “Żydowskie pole”). Tutaj panuje charakterysyuczna flora łąk górskich. Wśród zielonego dywanu plamami jaskrawymi wyodrębnia się bławatek karpacki, arnika górska, zozuliniec plamysty, traunsztejner kulasty.

Po drodze do wodospadu możliwe jest spotkanie z lisicą, wywiórką karpacką. Pośród gadów spotyka się źmija zwyczajna, a z ziemnowodnych – salamandra plamysta.

Poza mostem widnieją się dwa gospodarstwa mieszkańców tutejszych. Obok – post meteorologiczny leśnictwa Żeneckiego. Droga leśna kończy się, i po ścieżce  do końcowego  punktu marszruty – wodospadu – zostało się 30 m.

Wodospad Huk znajduje się na wysokości 900 m nad poziomem morza, utworzył się w lata powojenne  w wyniku wezbrania wód.  Woda swobodnie pada z góry ( około15 m.).  Mieszkańcy tutejsze nazwali wodospad Huk, ponieważ od niego donosi się zgiełk, szum.

Dzięki stałemu zwiłżeniu i bryzgam wodospadu, roślinność tutaj bujna і rozmaita. Można zobaczyć kremenę białą, niezapominajkę błotną, smiłkę białą, kalużnicę błotną, grawiłat  miejski, geranium i inne.

Marszruta poznaczona, kolory znaka: paski poziomowe białego koloru, w centrum – pasek blękitny.

 

 

Ekologiczno-poznawcza ścieżka

“Gospodarstwo wolierne – Czarnogorica”

(Leśnictwo Jaremczanskie )

 Długość marszruty – 3,5 km,  trwałość przejścia – 2 godziny. Wysokość nad poziomem morza:  punktu początkowego – 600 m,   końcowego - 1000 m.

Zaczyna się marszruta obok obejścia  leśnictwa Jaremczanskiego.  Kręta ścieżka  prowadzi  do gospodarstwa woliernego, które stworzone w celach chronienia  i rozmnożenia  kopytnych  na terytorium Karpackiego parku narodowego. Założone w 1992r.  w rezerwacie leśnictwa Jaremczanskiego; ogólny obszar – 5,8 ha,  podzielone na 6 wolierów. W wolierach znajduje się rodzina jelenia szlachetnego.   

         W gospodarstwie woliernym jest gabloty informacyjne, małe formy architektoniczne. Z prawej strony  gospodarstwa woliernego jest miejsce dla odpoczynku   “Żonka”. Tutaj ustawiane altanki, mangały. Od gospodarstwa woliernego, przez uroczysko Duży, marszruta wywodzi państwo w uroczysko Chreszczatyk. Tak ono nazywa się dla tego że w tym miejscu  krzyżują się cztery drogi lasogopodarczego znaczenia.

Z lewej strony znajduje się szczególnie cenny terytorium leśnictwa Jaremczanskiego – zgrupowanie sosny zwykłej.   Stromo dogóry – uroczysko Piaski.  Stąd widać miasto Jaremcze, wieś Dora. Droga kamienista prowadzi państwo na poloninę Czarnogorica. Na tej poloninie wypasają bydło. Owczarze zrobili kolibę, gdzie można przenocować, posuszyć ubranie. Z mleka tutaj robią ser, budz, brynzę. Ulokowanie poloniny przyczynia się do tego źe turyści mogą łatwo dostać się  z m.Jaremcze w  leśnictwo Doriwskie. Dla tego tutaj celowo stworzyć miejsce dla rozbicia namiotów, palenia ogniska, noclegu. Marszruta prochodzi przez las, w którym rosną jodły, smreki, buki i sosny.

 Z roślinności tutaj rosną czarna jagoda, jeżyna, paproć. Po marszrucie można spotkać sarnę europejską, zająca, lisicę, zimą – dzika. Są takie ptaki: sójka, dzięcioł, sikorka, jastrząb, kania.   

Marszruta poznaczona, kolory znaka: paski poziomowe białego koloru, w centrum – pasek zielony.

 

 

 

 

Ekologiczno-poznawcza ścieżka

“Ścieżka Dowbusza”

(Leśnictwo jamnianskie)

 Długość marszruty – 4 km. Trwałość przejścia – 2 godziny. Wysokość nad poziomem morza: punktu początkowego – 570 m, końcowego – 800 m.

Artystycznie-pamiątkowy kompleks “ Ścieżka Dowbusza” stworzony w miejscach, z którymy kojaży się imię atamana karpackich opryszków – Oleksy Dowbusza. Marszruta zaczyna się w uroczysku rezerwacyjnyn “Drybka” Leśnictwa jamnianskiego, niedaleko od kamienia Dowbusza, dalej idzie między skałami і wychodzi na pasmo górskie Gorgan Zaprucki.

  Ekologiczno-poznawcza ścieżka prochodzi po miejscach, gdzie w 1738¬–1745 latach działali towarzyszy znakomitego Oleksy Dowbusza. W kronicę historii ludu ukrainskiego działalność opryszków galickich jest jaskrawą stronicą  walki przeciw socjalnego і narodowego zniewalnienia. Imię Oleksy Dowbusza stoi w jednym rzędzie z słynnymi imionami bohaterów ludu ukrainskiego U.Karmeluka, L.Kobyłyci.

Ta miejscowość rozmieszczona na prawym brzegu rzeki Prut. Tutaj odkrywa się malowniczy widok на urwisko Prutu i na Jamnę. Państwo otacza las mieszany (buki, jodły, smreki, graby). Wierzchnia granica areału graba – 500 m n.р.m. Szczególne zainteresowanie przedstawia najdawniejsze drzewo - sosna reliktowa, która jest wrażliwym wskaźnikiem czystości powietrza. Po ścieżce z lewej i prawej strony widać krzaki maliny, jeżyny, a w końcu marszruty – jagodę czarną. Linia  marszruty przecina  otwarte polany, grzybne I jagodne miejsca.

Bogaty i rozmaity świat zwierząt. Tutaj można zobaczyć jaszczurkę prędką, źmiję zwyczajną. Są takie ptaki: dzięcioł, żowna, sójka, szyszkar sosnowy, jarząbek. Z ssaków rozpowszechnione takie zwierzęta: sarna europejska, dzik, lisica, borsuk, tchórz; gryzonie - zając, wywiórka karpacka, mysz żółtogardła i inne

Ścieżka poznaczona. Format znaka normalny. Kolory znaka: paski poziomowe białego koloru, w centrum – pasek zielony.

Ścieżka urządzona małymi formami architektonicznymi.

 

 

 

Ekologiczno-poznawcza ścieżka

“ Żeniec - Chomiak”

(Leśnictwo Żenieckie)

Długość ścieżki  – 5350 m. Trwałość przejścia – 3 godziny. Wysokość nad poziomem morza: punktu początkowego – 650 m, końcowego  – 1350 m.

  Ekologiczno-poznawcza ścieżka zaczyna się obok  obejścia  leśnictwa Żenieckiego i przechodzi po terytorium strefy  regulowanej rekreacji i częściowo strefy rezerwacyjnej, obejmuje krajobrazy przyrodne z bogatą roślinnością strefy leśnej i kamieniste rozsypania jednego z najwyższych szczytów  Gorgan – g.Chomiak (1545 m n.р.m.). Większa część  ekologiczno-poznawczej ścieżki (3 km) przechodzi цявłuż brzegó rzeki Żeniec. Kiedy idziemy marszrutą spostrzegamy trzy różne біотопи. W wodowiskach w ciągu tej połowy ścieżki z ziemnowodnuch można zobaczyć trytona karpackiego i alpejskiego. Charakterystycznymi ptakami rzeczek górskich są płyska górska i olapka. Ssaki w tych miejscach przedstawione drapieżcami, które żywią się drobnymi przedstawicielami fauny wodnej: wydra rzeczna, norka europejska, gronostaj. W lesie bukowym spotyka się salamandra plamysta, która zaniesiona w Księgę czerwoną Ukrainy. Jeszcze są takie ptaki: sójka, dzięcioł zielony, orzechówka, drozd; ssaki: jeleń szlachetny, sarna europejska, kuna leśna, wywiórka karpacka i inne.

Polonina Chomiak – następny etap marszruty. Z gadów tutaj można spotkać jaszczurkę. Wśród ptaków -  kruka, drozda, głuszca.

 Większą część marszruty nam towarzyszy bukowo-jodłowo -smrekowy las z pojedynczymi dzewami jawora, brzozy. Kończy się marszruta wyjściem na szczyt g.Chomiak. Oddzielona ustawa і znaczna wysokość szczytu Chomiak daje możliwość spostrzegać przepiękne krajobrazy. Stamtąd widać na północy pasmo górskie Jawirnyk, Syniaczku, na zachodzie północnym – szczyt Syniaka, na wschodzie – pasmo górskie Lisniw, dalej –  pasmo górskie Rokyty z Łysynoju Kosmacką, na południu widzimy szczyty Czornogórskie – Petros і Gowerłu, na wschodzie południowym – worochtianską Maguru.

Marszruta poznaczona. Format znaka normalny. Kolory znaka: paski poziomowe białego koloru,  w centrum – pasek blękitny.  Marszruta urządzona małymi formami architektonicznymi.

 

 

Ekologiczno-poznawcza ścieżka

“Na jezioro Niesamowite”

(Leśnictwo Gowerlanskie)

Długość ścieżki  – 6000 m.  Trwałość przejścia – 2,5 godziny. Wysokość nad poziomem morza: punktu początkowego – 1250 m, końcowego – 1750 m.

 Ścieżka zaczyna się obok bazy sportowej “Zaroslak”. Idąc na południe, przechodzimy mostem przez rzeku Prut i wychodzimy na północno-wschodnie pasmo górskie Pożyżewskiej. Z prawej strony – budynki instytucji stałej instytutu ekologii Karpat NAN (tutaj można zaznajomić się з zielnikiem roślin Czarnogóry) і stacji meteorologicznej. W kierunku na południowy zachód idziemy przez górskososnowe krzywolesie і zarośle olchy zielonej ścieżką, która prowadzi na “drogę austriacką” między szczytami Pożyżewska і Danceż Ta droga była zrobiona jeszcze do początku pierwszej wojny światowej. Obchodząc stoki szczytów Pożyżewska і Danceż, wychodzimy na płaszczyznę obserwacyjną, skąd wspaniały widok na Duże i Małe Kizły. To są karlingy (karowe grzebienie), gdzie kiedyś byli lodowcy. Na wierzchniej granicy lasu (1400 m n.p.m.) znajduje się jedyne w Karpatach Ukrainskich miejsce, gdzie rośnie rzadki gatunek roślin – linnea północna.

Wśród bogatej flory hali spotykają się: fiołka, arnika górska, dzwonki karpackie, szafran Gejfela, sen biały. Z hali ścieżka zawraca w zarośle, wśród których rośnie karpato-bałkanski endem – rododendron wschodniokarpacki. W wierzchołku rzeczki Orendarczyk marszruta przechodzi przez zarośle sosny górskiej i olchy zielonej і przywodzi do jeziora Bezimennego (pod g.Danciż). Stąd w kierunku na wschód południowy dochodzimy do unikatowej pamiątki przyrody – jeziora Niesamowitego, które umieszczone w zagłębienie lodowcowym na stoku północnym góry Turkuł na wysokości 1750 m n.p.m. Dalej ścieżka spuszcza się w dolinę rzeczki Niesamowitej. Uroczyskami Małe i Duże Kizły, wierzchniej granicą lasu zwraca do біостаціонаруbiostacjonaru na Pożyżewskiej.

 Dzięki przejściu od strefy leśnej do subalpejskiej tutaj można spotkać jak leśnych tak i wysokogórskich przedstawicieli fauny, wśród których: niedźwiedź brunatny, kuna leśna, dzik, jeleń szlachetny, różne gatunki noryc. Z ptaków tutaj żyją borywiatr zwyczajny, sapsan, głuszec, tunówka leśna i alpejska, kos. Gady i płazy reprezentuje kilka gatunków, wśród nich źmija i jaszczurka. Z ziemnowodnych spotykają się żaba trawiasta, salamandra plamysta, karpacki i alpejski tryton.

Ścieżka poznaczona. Format znaka normalny. Kolory znaka: paski poziomowe białego koloru,  w centrum – pasek czerwony.